به آخرین ماه از فصل جاری لیگ برتر انگلستان وارد شده ایم، فصلی که هواداران شیاطین سرخ در انتهای آن می توانند ارزیابی مناسبی از وضعیت تیم مورد علاقه شان داشته باشند. هنگامی که 4 بازی باقی مانده لیگ به پایان برسد، فینالی در جام حذفی انگلستان یا لیگ قهرمانان اروپا انتظار هواداران منچستریونایتد را نخواهید کشید. روزهای حضور در 3 فینال لیگ قهرمانان اروپا در عرض 4 فصل، سال هاست که برای یونایتد به پایان رسیده است.

برای این فصلِ منچستریونایتد، تنها یک هدف تعریف شده بود و آن وارد شدن یک سرمربی جدید و بازیکنان مورد نظرش و برگشتن به روی ریل های پیروزی و کسب جایگاهی در میان 4 تیم بالای جدول بود؛ با این چشم انداز که تیم در تابستان بعدی با خریدهایی جدید مجدداً تقویت شده و بتواند در لیگ قهرمانان فصل بعدتر به عنوان یکی از مدعیان به رقابت با سایر تیم ها بپردازد. منچستریونایتد در حال رسیدن به این هدف است. گزینه های احتمالی برای تقویت پست هایی که لوییز فن خال در آن احساس ضعف می کند شناسایی شده اند و یونایتد می خواهد از همین حالا این قراردادها را کامل کند. اگر آن ها نتوانند اولویت اول خود در پست مورد نظر را تا 30 ژوئن (9 تیر) جذب کنند، به سراغ اولویت دوم خود خواهند رفت.

منچستریونایتد می خواهد بازیکنان جدید را قبل از تور پیش فصل این تیم در آمریکا جذب کرده باشد و از تکرار سناریوی نقل و انتقالات تابستانی این تیم در سال 2013 خودداری کند.  فصل نقل و انتقالاتی که باعث شد اورتون چنان از یونایتد خشمگین شود که هنوز هم در مقابل این تیم با نهایت تعصب بازی می کند. آخرین نمونه از این عصیان، روز یکشنبه در گودیسون پارک اتفاق افتاد.

بازی با اورتون، روز بدی برای یونایتد و خصوصاً دو اورتونیِ سابق این تیم بود. وین رونی، بازیکن فوق العاده ای که همیشه در بازگشت به جایی که فوتبال را آغاز کرده، ضعیف کار می کند؛ به دلیل مصدومیت از بازی خارج شد و مروانه فلاینی که 2 فصل پیش از اورتون به منچستریونایتد منتقل شده بود، در نیمه اول با دریافت کارت زرد، هدر دادن یک موقعیت تک به تک با دروازه بان و تعویض شدن در بین دو نیمه به کار خود در بازی پایان داد.

آخرین باری که اورتون توانسته بود با این نتیجه بر یونایتد غلبه کند به یکی از اولین دیدارهای لیگ برتر انگلستان در قالب جدید خود (Premier League) بر می گردد. برای نزدیک به دو دهه، این بهترین برد اورتون در مقابل منچستریونایتد به حساب می آمده است. در سال های اخیر اما این اورتون بوده که در دیدارهای بین دو تیم در جایگاه قدرت نشسته  و پیروزی روز یکشنبه، سومین برد پیاپی آن ها در گودیسون پارک مقابل یونایتد محسوب می شود.

پس از اینکه یونایتد در فصل 2013-2012 در اولین بازی خود با نتیجه 0-1 مقابل اورتون مغلوب شد، آن ها توانستند در 10 بازی از 11 دیدار پس از آن به صورت پیاپی برنده شوند و در نهایت نیز به عنوان قهرمانی دست یابند. اما شکست یونایتد مقابل اورتون در فصل پیش باعث شد تا این باشگاه دیوید مویس را از سِمت خود برکنار کند. این گونه به نظر می رسد که بازیکنان یونایتد از باخت های خود در گودیسون پارک تجربه ای کسب نمی کنند و فن خال باخت این تیم در مقابل اورتون را نا امید کننده ترین نمایش یونایتد در زمان مربیگری اش نامید.

با این وجود، اختلاف 7 امتیازی با لیورپول رده پنجمی، همچنان کسب سهمیه را در دسترس شیاطین سرخ می گذارد، هرچند دیگر تیمِ مرسی ساید پیش از بازی بعدی یونایتد، 2 بازی را انجام خواهد داد و در صورت کسب حداکثر امتیاز ممکن در این دیدارها می تواند فاصله دو تیم را به یک امتیاز کاهش دهد.

عادلانه تر خواهد بود اگر عملکرد فن خال را در پایان فصل بسنجیم، زمانی که انتظار می رود یونایتد به لیگ قهرمانان صعود کرده باشد و وضعیت خوبی در جدول لیگ برتر انگلستان داشته باشد. باشگاه به حدی بر روی جذب بازیکنان با استعداد در این فصل سرمایه گذاری کردکه عملکردی پایین تر از این انتظارات، یک ناکامی محض تلقی خواهد شد. با این حال قرمزهای منچستر نیاز به تقویت های چشم گیری دارند، زیرا دریافت 3 گل از اورتون میانه جدولی که تعداد باخت هایش در این فصل بیشتر از تعداد پیروزی هایش بوده به وضوح نشان می دهد که برخی چیزها از اول فصل به درستی پیش بینی نشده بودند.

منچستریونایتد از یک برهه بسیار سخت با عملکرد خوبی عبور کرد، اما 2 باخت اخیر آن ها خیلی زود وضعیت را تغییر داده است و نگرانی های روز افزونی را بابت وابستگی بیش از حد یونایتد به قدرتِ دید و بازی سازی یک هافبک 34 ساله – - مایکل کریک - – که غیبتش در 2 بازی اخیر همزمان با باخت این تیم در هر 2 بازی شده است، ایجاد می کند.

با وجود اینکه این اولین فصل حضور فن خال در منچستریونایتد بود، اینکه تیم وی اکنون در جایگاه چهارم جدول قرار دارد و از اورتونی که با یک سومِ بودجه فصل یونایتد بسته شده، چنین شکست قاطعی را می خورد، عملکرد خوبی را برای وی به شمار نمی آورد. این مربی هلندی از حمایت و اعتمادی که به وی می شود لذت می برد و همچنان جو مثبتی را در زمین های تمرینی منچستریونایتد حاکم کرده است. او تصمیم های دشواری می گیرد، چنانچه حس کند بازیکنی از خود راضیست، با او برخورد می کند و کارش با خودمحورترین بازیکنان به شدت گره می خورد.

در دیگر باشگاه های اروپایی که دخالت مدیران در تیم امری عادی تلقی می شود، فن خال مجبور به دادن زمان بازی بیشتری به آنخل دی ماریا و رادامل فالکائو می شد. اما فرم بد این دو بازیکن گران قیمت باعث شده است تا فن خال آن ها را از ترکیب اصلی خارج نماید و افراد کمی بابت این تصمیم به وی خرده بگیرند. فالکائو حتی از هرناندز نیز بیشتر در موقعیت آفساید قرار می گیرد، اما حداقل چیچاریتو شروع به گلزنی کرده است. متأسفانه او اکنون در رئال مادرید بازی می کند، نه منچستریونایتد.

فن خال در هر 2 خرید گران قیمت خود با بدشانسی مواجه شده است و در عین حال که در صورت جدایی آن ها از تیم، ما قادر به شنیدن چراییِ بروز این عدم موفقیت از زبان خودشان خواهیم بود، عدم تواناییشان در تأثیرگذاری، هواداران منچستریونایتد را با این پرسش مواجه کرده است که آیا هر بازیکنی که در تیم های دیگر به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان شناخته می شود، قادر خواهد بود که در اولدترافورد نیز تأثیرگذاری مشابه را داشته باشد یا که خیر.

در تابستان پیش رو بحث های جذابی بین منچستریونایتد و خورخه مندس - مدیر برنامه های فالکائو و دی ماریا  شکل خواهد گرفت، به خصوص با توجه به این نکته که وی مدیر برنامه های داوید ده خیا نیز می باشد و همچنین آیمریک لاپورته، یکی دیگر از اهداف منچستریونایتد در بازار نقل و انتقالات از موکلان وی به شمار می رود.

دی ماریا استعدادِ تبدیل شدن به بهترین بازیکن لیگ انگلستان را دارد و بر خلاف فالکائوی همیشه حرفه ای، از بودن در منچستر خشنود است. پس از شروعی درخشان، این ملی پوش آرژانتینی دچار افت شد، اما شاید به سپری کردن یک فصل کامل برای وفق دادن خود با باشگاه نیاز داشته باشد. در عین حال، او می تواند به خوان سباستیان ورون دیگری برای منچستریونایتد تبدیل شود. هموطن دی ماریا در اوایل حضورش در یونایتد آن چنان در تمرینات خوب کار می کرد که سر الکس فرگوسن را مجبور کرد روزی به خبرنگاران حاضر در فرودگاه آتن بگوید "ورون یکی از بهترین بازیکنان جهان خواهد شد." . فرگوسن آن چنان از ورون ستایش کرد که حرف هایش یکی از تیترهای برجسته صفحه اول رسانه های جهان در آن روز  -11 سپتامبر 2001 - شد. بازی منچستریونایتد مقابل المپیاکوس لغو شد، اما این گفته ها فراموش نشد. ورون در لیگ قهرمانان اروپا درخشید و عنوان قهرمانی لیگ انگلستان را نیز همراه با یونایتد به دست آورد، اما هرگز به یکی از بازیکنان بزرگ منچستریونایتد تبدیل نشد.

در بازگشت به زمان حال، دو باخت پیاپی - خصوصاً عملکرد ضعیف مقابل اورتون - نگران کننده هستند، مخصوصاً زمانی که تصور می شد منچستریونایتد بالأخره تحت نظر لوییز فن خال روی ریل قرار گرفته است.  شاید واقعاً این اتفاق افتاده باشد، اما حتی پیروزی فرضی و بسیار غیر محتمل 0-5 مقابل آرسنال در اولدترافورد در هفته های پیش رو و پیروزی مقابل لیورپول و سیتی در هفته های اخیر تنها به عنوان نتایجی خوب در یک "فصل انتقال"  تحت هدایت یک سرمربی جدید به شمار خواهد رفت.

خارج از حباب انگلستان، مردم هزینه 150 میلیون پوندی یونایتد در فصل نقل و انتقالات و عدم موفقیت نسبی آن ها در این فصل را خنده دار خواهند یافت.

یک باور غلط درباره اینکه فن خال فرصت ساده ای را در منچستریونایتد یافته و بر خلاف باشگاه هایی مانند بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ که سرمربی در اولین فصل حضورش در آن ها موظف به کسب عنوان قهرمانیست، وی با چنین جبری دست و پنجه نرم نکرده است، وجود دارد. این باور به خودیِ خود درست است، اما عُرف ها در انگلستان متفاوت است. در اینجا باشگاه های بزرگ همچنان به مفهوم بردباری وفادارند. حتی زمانی که یونایتد 0-3 در گودیسون پارک از حریف عقب بود، 3000 هوادار این تیم در جایگاه "بولنز روعد" در حال تشویق این تیم بودند؛ اتفاقی که در تمامی ورزشگاه های خارج از خانه برای یونایتد رخ می دهد. اوضاع در ماه های اخیر برای یونایتد بهتر شده است، اما مشخصاً نه در روز یکشنبه گذشته."